تقدیم به روح گرانقدر  دوست عزیزم مرحوم سالارعباسی
                 در روزهای نه چندان کهنه
                               بودم مست ازآرزوهای بیخیالم
                                         ولی اکنون...
                                              گشته ام بی خیال آرزوهایم
سلام سالار! باورم نیست که به جای سالار رعنا و شیرقامت روی زمین اکنون باید با سالار آرام خفته در گوشه آرامستان سخن یگویم ،نمیدانم صدایم را میشنوی یا نه ؛ خبر ازآن دنیا هم ندارم ولی اینجا دنیا بی تو غریب و دل تنگ است . خانواده ات به خصوص مادرت در سوگ تو میگریند ، دوستانت در حزن و اندوه اند ، دروازه های زمین فوتبال استادیوم تختی ایلام فریاد میزند کجاست آن مهاجم تیزپای تیم پالایش گاز ایلام  تا با گل های  زیبایش دل هواداران را شاد کند ، نیمکت های دانشگاه پیام نور ایلام تو را میخوانند تا بار دیگر بر روی آنها بنشینی و از آرزوهای رنگینت با من و سایر دوستانت بگویی ، یادم نرفته که آرزو داشتی درست را تمام کنی و روزی فوتبالیست مطرحی شوی ؛ افسوس  که دست اجل سامان ندارد!
سالار جان تو نخواهی مُُرد . گلخنده های زیبای تو برای همیشه در آیینه ی خاطر انعکاس خواهد داشت وگرد ملال را از زندگی ما خواهد شُُست
در خاطـــــــــر ما گرد ملالی ننشیند              آیینه صبحیم و غباری  نپــذیریم
ما چشمه ی نوریم بتابیم و بخندیم                ما زنده ی عشقیم نمُُردیم و نمیریم  
برای همیشه خداحافظ سالار...