یه شعر خوب
ای پری
پیر اگر باشم چه غم،عشقم جوان است ای پری
وین جوانی هم هنوزش عنفوان است ای پری
هر چه عاشق پیر تر عشقش جوانتر می شـــود
دل دهـــد تاوان اگـر تن ناتـوان است ای پــــری
پیل مــاه و ســال را پهـــلو نمـــی کـــردم تهـــی
با غمت پهلو زدم،غم پهــلوان است ای پــــری
هر کتاب تازه ای کـــــــز ناز داری خـــود بخــــوان
من حریفی کهنه ام،درسم روان است ای پری
یاد ایامــــی که دلــــهــــا بود لــــــبریز امیـــــــــد
آن اوان هم عمر بود،این هم اوان است ای پری
با نــواهــای جـــرس گاهـــی به فـــریادم بــرس
کیــــن ز راه افــتاده هم از کاروان است ای پری
کـــام درویشـــــان نداده خـدمت پیران چه سود
پیــــر را گــــو شــهریار از شبروان است ای پری
در دوردست های این سرزمین وسیع، در زیر سقف این آسمان آبی و در پشت کوههای سر به فلک کشیده ی زاگرس سرزمینی است به قدمت تاریخ سرزمین طلوع آفتاب ، سرزمین همیشه جاویدان من ایــــلام